بررسی رابطه خویشتن داری و توانمندی روانشناختی در بین مدیران، معاونان و معلمان شهرستان فریدن

هدف از این پژوهش تعیین رابطه بین خویشتن داری (واکنش معنایی و غیرمعنایی، ریسک پذیری، پشتکار داشتن، عصبانیت، خودمحوری و تابع امیال آنی بودن) و توانمندی روانشناختی (احساس موثر بودن، احساس خود مختاری، احساس شایستگی، احساس معناداربودن و احساس اعتماد) بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه مدیران و معاونان و معلمان سه مقطع ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان شهرستان فریدن در سال تحصیلی 91-1390بود. حجم نمونه آماری برآورد شده برای مدیران20نفر، برای معاونان 25 نفر و برای معلمان 200 نفر بود که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم جامعه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه محقق ساخته خویشتن داری و پرسشنامه محقق ساخته توانمندی روانشناختی بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت بود که روایی محتوایی آنها با نظر متخصصان بررسی و تایید شد. ضرایب پایایی این دو پرسشنامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 84/0 و86/0 برآورد گردید. به منظور تحلیل استنباطی داده های بدست آمده از روشهای آماری ضریب همبستگی، تحلیل رگرسیون، و تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) آزمون لوین و آزمون lsd استفاده شد. نتایج نشان داد که بین توانمندی روانشناختی و واکنش معنایی و غیر معنایی و همچنین بین توانمندی روانشناختی و ریسک پذیری و پشتکار داشتن و خودمحور بودن رابطه مثبت و معناداری وجود داشت ( 05/0 ). بین توانمندی روانشناختی و تابع امیال آنی بودن و عصبانیت رابطه معناداری وجود نداشت (05/0 ). میانگین مولفه های خویشتن دارای گروه سنی 33 تا 39 سال نسبت به گروه 40 تا 46 سال و 47 سال و بالاتر و گروه دارای مدرک دیپلم نسبت به گروه های دارای مدرک فوق دیپلم، لیسانس و فوق لیسانس، مدیران نسبت به معاونان و معلمان و مردان نسبت به زنان تفاوت معناداری را نشان داد. واژه های کلیدی: خویشتن داری، توانمندی روانشناختی، مدیریت مدرسه